Jaki jest mechanizm działania środków znieczulenia miejscowego w stomatologii
Środki znieczulenia miejscowego znoszą uczucie bólu przez zahamowanie odbioru i dalszego
przewodzenia podniet w nerwach obwodowych przy całkowicie zachowanej świadomości pacjenta.
Wprowadzone do tkanek działają na zakończenia i włókna nerwów czuciowych. Środki te znoszą
przewodnictwo czucia temperatury i bólu przy zachowaniu czucia dotyku. Są one przechowywane
jako rozpuszczalne w wodzie sole, zwykle chlorowodorki w postaci gotowej do wstrzyknięcia .
Roztwory te posiadają niskie pH (4,5-5,8). Po wstrzyknięciu do tkanek cząsteczki środka
znieczulającego przenikają przez błony biologiczne, w tym i błonę komórkową neuronów, gdzie
wobec wyższego pH komórki dochodzi do zobojętnienia kwaśnej soli i dysocjacji jej cząsteczek.
Uwolnione formy kationowe powodują zablokowanie przewodnictwa. Im wolniej cząsteczka środka
znieczulającego ulega dysocjacji , tym posiada większa zdolność penetracji w tkankach. W tkankach
zmienionych zapalnie lub niedokrwionych, których pH jest niskie, działanie przeciwbólowe środków
znieczulających miejscowo jest słabsze. Działanie środków znieczulenia miejscowego jest
odwracalne. Im wolniejsze jest ich wchłanianie, tym dłuższe jest działanie znieczulające.